Summer Blues

Summer na dito sa Italy at kung anu-anong trip na naman ang gagawin ng mga kaibigan ko at ng sambayanang Pilipino at Italyano. Nagbabakasyon lahat ng tao dito, and they’re so fervent about it na parang sacred practice ng isang religion lang nila ang magbakasyon.

Maraming bagay ang nangyayari kapag summer, but this year, it’s gonna be a lot less for me.

photo from weheartit.com

This summer it’ll be a lot less for me.

I’ll be loveless.

Alam kong ito ang tagsibol ng pag-ibig kung kailan magsusulputan ang mga new lovers. Kapag bakasyon kasi wala nang magawa o maisip, lalu na ang mga kabataan.

This is not my case. By the way, itong post na ito ay hindi isang random rambling ng isang single guy na defensive sa kanyang single status. I’ve always been happy of my singlehood. I love my independence. I love how easy I can organize my time, go to places with anybody I want to be with, at gawin lahat ng trip na gusto kong gawin. Matagal tagal na rin akong walang love life. I really don’t care. I’m not desperate. Hindi naman siguro ako panget, at hindi ako ganon ka torpe. I just don’t feel like being committed to anybody at this particular moment in my life.

One time naman nakadama din ako ng kalungkutan at yung emotional hunger- that sensation of being attached heart and mind, philosophically and physically, to somebody.

Kaya din naman ako loveless ay dahil na rin siguro sa tinatago kong pag-ibig. I may be happy, pero bumababa na ang level.

My summer will be sexless (but then, I’m actually virgin).

I’m so fond of being single that I’m almost forgetting how divine it would be to have someone to warm my days and nights. Before, I used to think that I could have sex more than I can eat. I feared that I might become a whore-monger. Now, it’s the other way around. Bumaba ang libido levels ko.

One time I asked a friend kung may kilala siyang psychiatrist. I didn’t tell her why, pero gusto ko sanang alamin kung bakit hindi na ako sobrang ma-L tulad ng dati. Akala ko may problema ako sa utak. Pero na realized ko din na kapag may trabaho ka na at dumating ka na talaga up to a certain age eh medyo kumakalma na si patotoy.

Anyway, mainit naman ang panahon ngayon. Nakakawalang gana lang.

Magiging eventless ang summer ko.

One week lang ang bakasyon ko at gagamitin ko pa yun para sa isang conference. So it’s not considered fun. Unlike last year na madalas ako mag road trip, sa beach, kain sa labas, concerts at kung anu-ano pa. This year siguro ang travelling routes ko lagi ay bahay-trabaho-blog ko-blog mo.

Isa lang ang masisigurado talaga- I WON’T BE JOBLESS. Madaming trabaho na naman since training na ako. Isipin mo yun, isinusumpa ko ang trabaho ko pero eto ako ngayon at candidate for promotion as master sadista? Eh pano kung gusto ko pa talaga ang trabaho ko?

Buti naman at pinaunlakan ako ng boss ko na mag day off sa kaarawan ko. At least sa araw na yon mag road trip ako.

Pero ok na rin. Sana nga eh nakuha ko ang attitude ng ultra-optimistic best friend ko na ang battle cry every morning- WORK TIME FUN!

Sh*t. Hit me baby one more time!